از نظر سیدلاری، روایات متعددی بر ولایت فقیه دلالت می‌کند. برای نمونه، به روایت «ان العلماء ورثة الانبیاء» اشاره کرد. این روایت در شأن علما و بیان منصب آنها وارد شده است. سید معتقد است، درباره این روایت امکان دارد اولاً، در سند روایت مناقشه کنند و ثانیاً، در دلالت این روایت بر ولایت فقیه خدشه وارد کنند که هر دو اشکال صحیح نیست؛ چون اگر بپذیریم از لحاظ سند ضعیف است، این ضعف سند از طریق شهرت و امارات معتبر و همچنین ادعای عقلایی که بر این روایت شده، جابر سند خواهد بود؛ اما درباره مناقشه در دلالت روایت، انصاف این است که پس از ملاحظه سیاق و صدر و ذیل روایت، یقین و جزم پیدا کنیم که این روایت از حیث احکام شرعیه در صدد بیان وظیفه علماست، همانند نبی و ائمه(علیهم‌السلام) که «اولی الناس فی اموالهم» هستند.
اما آنچه باید توضیح داده شود، این است که وظیفه فقیه همانند امام سلطنت و ولایت است مگر اینکه دلیلی این وظیفه را از دوش فقیه بر دارد و بر فقیه واجب نباشد.
سید در پاسخ به این پرسش که ولایت پیامبر(ص) چگونه اثبات می‌شود، معتقد است: «از حیثی که خداوند قدرت و سلطنت دارد، می‌توان ولایت پیامبر اسلام را اثبات کرد» و از لحاظ سلطنت خدا و پیامبر فرقی نیست مگر اینکه سلطنت خداوند بالاصالة و استقلالی است، ولی سلطنت پیامبر بالتبع و اعطایی است و همین طور منصب ائمه(ع) در خلافت و ولایت مطلقه همانند پیامبر(ص) در تمامی شئون سلطنت و ولایت است و فرقی هم بین سلطنت پیامبر(ص) و ائمه(ع) نیست و تنها فرق این است که سلطنت پیامبر بدون واسطه است، ولی سلطنت امام با واسطه پیامبر است.
همچنین منصب فقیه در خلافت و ولایت مطلقه، همانند ائمه(ع) است و در همه موارد سلطنت و ولایت فرقی بین سلطنت فقیه و امام نیست؛ مگر اینکه اولی با یک واسطه است و فقیه با دو واسطه. یکی اثبات خلافت و ولایت پیامبر(ص) و دیگری اثبات خلافت و ولایت ائمه(ع).
پس منصبی که پیامبر و ائمه و فقها دارند، یک منصب مطلقه عامه است و همه مناصب جدید بر اساس روش سابقه است و فرقی در آن نیست.
حال سؤال این است، اگر در مورد فقیهی که خلافت و سلطنت دارد، مسائلی به وجود بیاید که شک و شبهه‌ای ایجاد شود، باید به چه چیزی رجوع کرد؟ به عبارت دیگر، دلیل این مطلب از چه چیزی استنباط می‌شود؟
سید معتقد است در این قبیل مسائل باید به اخباری که بر سلطنت فقیه به طور مطلق دلالت می‌کند، رجوع کرد، نه به اصول عملیه(احتیاط، برائت، استصحاب، اختیار) اما اگر شک شود که فقیه در امر حکومت خود توانایی و قابلیت سلطنت بر یک مسئله‌ای را دارد، در این صورت باید به اصول عملیه رجوع کرد، نه به اخباری که بر سلطنت فقیه به طور مطلق دلالت می‌کند. پس شأن سلطنت مطلقه بر ائمه از طرف نبی اثبات می‌شود و همین طور سلطنت مطلقه برای فقیه از طریق ائمه قابل اثبات است.
